بیمه ویژه ، زهرا نامداری، به استناد اطلاعات وبسایت سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای»، درحال حاضر، در ایران ۴۹۳ هزار و ۲۳۷ کیلومتر راه، شامل آزاد راه (۲۷۹۳ کیلومتر)، بزرگراه(۱۹۲۸۲ کیلومتر)، راه اصلی(۲۲۵۱۹۳ کیلومتر) و راه فرعی و روستایی(۲۴۵۹۶۹ کیلومتر) وجود دارد.
طبق استانداردهای جهانی ایمنی آزادراه‌ها و راه‌های اصلی به ترتیب باید هر ۲ تا ۷ روز یک بار و راه‌های فرعی و روستایی هر ۳ ماه یک بار بررسی شوند.
این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که کیفیت و ارتقای ایمنی جاده‌ها تاثیر زیادی بر روی وقوع تصادفات دارد.
به تازگی رضا اکبری،معاون سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای، اعلام کرده که بر اساس برداشت‌های انجام شده در نیمی از استان‌های کشور ۱۷ درصد از جاده ها در مرحله خرابی شدید و ۲۶ درصد در وضعیت نسبتا خراب و مابقی در وضعیت خرابی کم قرار داشته و نیاز به ترمیم دارند.
بررسی ها هم نشان می دهند که کیفیت راه‌های ایران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.
گفته می شود که رتبه ایران درکیفیت راهها بین کشورهای آسیایی ۲۲ و در جهان ۷۷ ارزیابی شده است.
از همین منظر بد نیست که نگاهی به آمار تصادفات در کشور بیاندازیم.
براساس آمارهای رسمی، از بیست‌وچهارم اسفند سال گذشته تا چهاردهم فروردین‌ماه سالجاری، یعنی تنها در ۱۹ روز ۸۷۱ تن، جان خود را در تصادفات از دست دادند که ۲۸ درصد از این افراد زیر ۱۸ سال بوده‌اند.
درهمین مدت تعداد کل تصادفات اعم از جرحی، فوتی و خسارتی هم ۸۵ هزار و ۴۶۹ فقره بوده است.
از سوی دیگر در تعطیلات عید فطر امسال نیز ۱۱۶ نفر در تصادفات جان خود را از دست داده اند.
با این اوصاف، تنها در ۲۳ روز تعطیلات ۹۸۷ تن از هموطنان در تصادفات جان خود را از دست داده اند.
گفته می شود که تصادفات دومین عامل مرگ و میر در کشور به شمار می رود، به طوریکه درهر ساعت ۲ نفر از هموطنان در تصادفات فوت می کنند و به ازای هرنفر جانباخته در تصادفات، ۲۰ تا ۲۵ نفر مصدوم، معلول و یا قطع نخاع می شوند.
در کاهش آمار تلفات جاده ای عوامل مختلفی تاثیرگذار هستند که این موارد شامل خودروهای ایمن و مناسب، رانندگی درست و جاده های ایمن بخشی از این موارد محسوب میشوند.
هر چند که در این بین،ایمن نبودن راهها موضوعی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
آسیب‌های فرسودگی جاده‌ها بر پیکره صنعت بیمه قانون گذار صنعت بیمه را ملزم به ارائه پوشش بیمه شخص ثالث برای تمام وسایل نقلیه موتوری کرده است.
به استناد آمار منتشر شده از سوی بیمه مرکزی حدود ۵۷٫۵ درصد پرتفوی صنعت بیمه را دو رشته شخص ثالث و درمان به خود اختصاص داده اند.
درعین حال ۶۹٫۴ درصد از خسارت پرداختی صنعت بیمه هم مربوط به دو رشته بیمه شخص ثالث و درمان است.
موضوعی که شاید با توجه به نرخ دیه و تعرفه های درمان بتوان گفت شرایط برای صنعت بیمه خاص کرده است.
این در حالی است که تصادفات جاده ای تعداد بالایی مصدوم و متوفی دارد که هزینه آنها به سمت صنعت بیمه و صندوق تامین خسارت های بدنی سرازیر می شود.
ناگفته نماند که صنعت بیمه، حدود ۴۰ درصد ازحق بیمه های پرداختی مردم در بیمه نامه شخص ثالث را در قالب عوارض به سازمان ها و وزارتخانه های مختلف پرداخت می کند.
در حقیقت صنعت بیمه در راستای کاهش تصادفات جاده ای، رسیدگی به مجروحان، ایمن سازی راه ها و فرهنگ سازی هرساله عوارض هنگفتی را به این سازمان ها پرداخت می کند.
با این حال نگاهی به جدول‌های فوق نشان می دهد که با وجود تلاش های انجام شده از سوی صنعت بیمه تغییر محسوسی در کاهش میزان تصادفات جاده ای رخ نداده است.
برآوردهای انجام شده نشان می دهد که هزینه هر کیلومتر آسفالت راهها به سه میلیارد تومان رسیده است.
از همین روی به نظر می رسد که در تنگنای اعتبارات، باید به صورت جدی بر عوامل کم هزینه تر در نگهداری جاده مانند، نظارت، آسفالت حفاظتی، روکش و لکه‌گیری آسفالت استفاده کرد تا عمر مفید راهها ارتقاء پیدا کند.
فراموش نکنیم که این حوادث جاده ای هزینه های مستقیم و غیرمستقیم سنگینی را هم برای اقتصاد کشور ایجاد می کند.
به همین دلیل بسیاری از کشورهای درحال توسعه برای به حداقل رساندن تلفات سوانح و تصادفات جاده ای، مهندسی معابر، رفع نقاط حادثه خیز و بالا بردن کیفیت راه ها را همواره در دستور کار خود دارند.
با این وجود، ارتقای ایمنی سطح راه های کشور تنها کار یک بخش و سازمان نیست و برای این مهم بسیاری از سازمان ها و ارگان ها، از دولت و وزارتخانه ها تا شرکت های پیمانکاری مربوطه، باید به موازات یکدیگر تلاش کنند.
